Bu hafta

9. aya girmemizle daha da bir değişti bu çocuk aman ne hareket ne hareket, ne çene ne çene..Uyumayı red ediyor, yemeyi red ediyor.. Tepkisinide gayet iyi belirtiyor..Bebekleri çocukları ayırt ediyor yanlarında olmak istiyor.. Bu hafta ucuz kurtulduğumuz olaylar;

Anemde yemek yedirmeye uğraştım uğraştım olmadı ısrar etmedim tabağı masanın arka tarafına ortaya doğru koydum içeri geçtim içerden bir patırtı. Yağız oğlan masanın örtüsünü bir güzel çekmiş masanın taaaa ortasında duran tabak yağızın nerdeyse kafasından aşağıya geçmiş..

Yağız oğlanın mama sandalyesinin bir yeri var yağız pek ulaşamıyor oraya yüzüğümü çıkartıp koydum. Sabahta almayı unutmuşum sabah kahvaltını yaptırdım mutfağa doğru döndüm yağız hala geviş getiriyor allah allah dedim içime kurt düştü derler ya şimdilerde birşeyleri çiğnemeyi çok seviyor ağzına takılan bir şeyi dakikalarca çiğniyor onun için yemek yedikten sonra pek aldırış etmiyorum geviş getirince  ağzını açmasıyla yüzüğüm parladı ben bir panik..

Bu haftadan çıkarılacak ders; Çocukların gidemeyeceği, alamayacağı, ulaşamayacağı yer, nesne yok..